Vertrouwen, loyaliteit, respect 

Als jij oké bent met iemand die mij onrecht heeft aangedaan, dan zijn wij geen vrienden! Jullie twee zijn vrienden. Wij dus niet meer.

Ja maar....... Hij/zij heeft mij niets aangedaan? Prima! Wees lekker bevriend, maar kom nooit meer terug bij mij.

Iets relatief kleins

Ik heb mijn verhaal altijd verkeerd verteld en het staat zelfs fout in mijn biografie op mijn website. Ik schreef: "Totdat er iets gebeurde, iets relatief kleins, en toen was genoeg genoeg. Ik wist dat als ik dit accepteerde, ik mezelf nooit meer serieus zou kunnen nemen. Ik blokkeerde hem op alle kanalen en toen begon het proces van ontgiften."

Nu weet ik dat het niet ‘iets kleins’ was. Het was GROOT. Het was een 'non-negotiable'. Een absolute deal breaker. We hadden op dat punt al een zeer toxische knipperlichtrelatie van bijna 14 jaar achter de rug, waarin er al zoveel gekkigheid is voorgevallen, dat wat uiteindelijk voor mij het punt was dat ik gewoon helemaal klaar was, de welbekende 'druppel'.

Emotionele armoede

Vergeleken met de leugens, de affaires, het achter mijn rug om demoniseren, de emotionele armoede, het gebrek aan steun, vertrouwen, veiligheid en het buitensluiten, was dit in mijn ogen destijds een futiliteit. Voor de zoveelste keer had ik hem weer toegelaten in mijn huis, in mijn leven, in mijn hart, en net als alle andere keren wilde ik zo graag geloven dat het er wél inzat tussen ons. Dat hij nu toch ook echt inzag dat wat wij hadden bijzonder was.

En natuurlijk was ik al weer vól in de 'reddersstand' geschoten. Hij wilde zijn huis verhuren tijdens een groot evenement in onze stad voor meer inkomen en ik bood aan een reis aan te vragen in die periode, zodat hij met mij mee kon, of zelfs in mijn huis kon wonen als dat niet lukte. Totdat ik getriggerd werd door iets wat hij zei, waaruit bleek dat hij al die tijd dat we niet samen waren gewoon doorgegaan was met wat de reden was dat het telkens niet lukte.

'Situationship'

En ik weet niet meer waarom, maar ik ging, in tegenstelling tot normaal, naar zijn Instagram, en tussen zijn volgers en 'vrienden' stond degene die mij op een zeer lafhartige manier had verraden en beschaamd had. En dat wist hij als geen ander, na jarenlang in een 'situationship' met mij gezeten te hebben, want een relatie kan ik het niet meer noemen.

Op dat moment wist ik het zeker. Dit was geen relatie. Dit was zelfs geen vriendschap. We zaten niet eens in hetzelfde 'team'. Voor mij is loyaliteit een voorwaarde en deze man was het tegenovergestelde daarvan.

Vertrouwen, loyaliteit, respect – f*ck up één, en je verliest ze allemaal.

Pas toen ik voor mezelf koos boven hem, begon mijn reis naar herstel. Pas toen kon ik beginnen met opbouwen, ontwikkelen, en hervinden wat ontbrak en wat de oorzaak was dat ik mezelf verloor om hem te behouden.

Dankbaar

Want nu, terugkijkend, heeft hij al die tijd precies laten zien wie en wat hij was. Ik was het die dat niet wilde zien. Ik wilde niet accepteren dat ik hem niet kon overtuigen, veranderen of uitleggen wat zijn gedrag deed met mij, met ons, met anderen. Hij was altijd eerlijk. Ik was degene die mijzelf voor de gek hield. Hij liet mij niet in de steek; dat deed ik zelf. En daar ben ik hem nu enorm dankbaar voor.

Want als hij ook maar een beetje 'normaal' had gedaan, dan was ik bij hem gebleven en had ik nóóit geleerd om loyaal aan mezelf te blijven. Aan wie ik ben, waar ik voor sta, en alles wat ik te bieden heb. Pas toen ik hem verloor, vond ik mezelf!

Aan wie ben jij loyaal?

Met liefde en wijsheid,

Annemarie