“Mijn kinderen staan op nummer 1.” Hoe vaak hebben we dat wel niet gehoord? Zeker in deze tijd van dating apps en een ongekend groot en steeds groeiend aantal alleenstaande vaders. Het klinkt zo nobel, maar eerlijk gezegd is het vaak gewoon een slap excuus. Veel mannen gebruiken het om je vanaf het begin duidelijk te maken dat jij nooit écht belangrijk zult zijn in hun leven. En omdat het om kinderen gaat, zijn er maar weinig vrouwen die durven te zeggen: “Ho, wacht eens even, wat bedoel je daar nou eigenlijk mee?” Ze gaslighten zichzelf bijna: "Ik mag hier niets van vinden, want het zijn kinderen." Maar ik zeg: daar mogen we zeker wat van vinden! Tijd om dat taboe te doorbreken.

Alleenstaande ouders en daten: een nieuw speelveld

Het aantal alleenstaande ouders groeit en groeit. We zijn allemaal nog te jong om de rest van ons leven alleen door te brengen, dus natuurlijk gaan mensen daten. Maar wat ik zie, is dat er een compleet nieuwe situatie is ontstaan waar niemand echt op voorbereid is. Vroeger, als een vrouw met kinderen alleen kwam te staan, kwam er vaak een nieuwe man die haar en haar kinderen verzorgde. Maar nu zijn er steeds meer mannen die zelf kinderen hebben en die weer willen daten. En dat brengt heel nieuwe problemen met zich mee. Problemen waar nog weinig over bekend is, waar nog geen onderzoeken over zijn, maar waar we wel iets mee moeten.

Mijn ervaring: een plek op de menukaart, maar nooit het hoofdgerecht

Laat me een voorbeeld geven uit mijn eigen leven. Ik ging een tijdje uit met een weduwnaar. In het begin leek het allemaal leuk en aardig, we gingen een paar keer ergens wat drinken. Maar al snel werd het duidelijk: ik stond ergens onderaan zijn prioriteitenlijstje. Door zijn situatie hebben we nooit een echte date gehad, op de eerste kennismaking na. De rest van de tijd kwam hij langs na zijn werk, het avondeten en de afwas, even snel een kop thee drinken, de nodige intimiteit en dan weer weg. Dit betekende effectief dat ik mij nogal goedkoop voelde. Ik was wel gebonden maar deed alles alleen, kookte alleen, at alleen en had ik op geen enkele manier voordeel van 'samen' zijn. Toen ik op een dag dat we zouden afspreken ik om 15:00 uur nog niets van hem gehoord had stuurde ik hem een berichtje waarin ik aangaf tot de conclussie gekomen te zijn dat op zijn menukaart van vandaag ik wederom niet het hoofdgerecht zal zijn, sterker nog, zelfs niet het dessert. Ik was het pepermuntje wat je achterloos in je mond stopt nadat je het restaurant verlaat. Zijn reactie: "Mijn kinderen komen op de eerste plaats."  Maar wat ik nog erger vond, was toen hij eraan toevoegde: "En jij doet dat ook!" En laat ik daar nu niet van houden, als iemand mij dingen in de mond legt die ik zelf niet uitspreek! Toen was het voor mij duidelijk. Ik zei: “Luister, als jij je kinderen op de eerste plaats wilt zetten, ga dan lekker met je kinderen in bed liggen, maar niet meer met mij.” Ik heb zelf ook kinderen, en ik ben ervan overtuigd dat je zelfs met twaalf kinderen prima samen een leven kunt opbouwen. Maar dat betekent wel dat je bereid moet zijn om te investeren in een relatie. Je moet de ander het hof maken, laten zien dat het leven met jou leuker is dan zonder jou. En dat begint met iemand het gevoel geven dat ze belangrijk voor je is. Dat je bereid bent tijd en aandacht te geven. 

Wie staat er echt op de eerste plaats?

Waar ik me echt aan ergerde, was dat hij niet eerlijk was.  Zijn kinderen kwamen niet altijd op de eerste plaats. Hij werkte 80%, maar als hij thuis was, stond hij op de stijger om zijn (casco) huis te schilderen. En als hij zondagochtend met zijn hardloopclubje ging rennen en daarna op een terras ging zitten, stonden zijn kinderen blijkbaar ook niet op de eerste plaats. Dus nee, het gaat niet om de kinderen op de eerste plaats zetten. Het gaat erom dat hij niet wilde investeren in een nieuwe relatie en zijn kinderen als excuus gebruikt omdat je daar natuurlijk niets van mag zeggen. Want wat is nu  precies de bedoeling van mannen (en vrouwen) die dat doen?

Genoegen nemen met kruimels

Als je met een man date die vanaf het begin zegt dat zijn kinderen op nummer één staan, wat hij dus eigenlijk zegt is dat jij ergens onderop bungelt en dat je nooit 'naast' hem komt te staan, wat is dan de bedoeling? Dat je heel erg je best gaat doen om hem te laten zien dat jij wel goed genoeg bent? Dat je jezelf wegcijfert en blij bent met de kruimels terwijl hij vooraf al heeft bepaald dat je toch nooit gelijkwaardig als partner naast hem komt te staan? Nee, dank je wel.

Geen natte wind en slijmbal als vader, alsjeblieft

Ik wil een man die zijn kinderen kan opvoeden zonder dat hij een slijmbal of natte wind is. Iemand die zijn eigen keuzes maakt en verantwoordelijkheid neemt voor zijn eigen leven. Want eerlijk is eerlijk, niets is onaantrekkelijker dan een man die zijn kinderen gebruikt als excuus om geen moeite te doen voor jou.

Patchwork families: een mijnenveld zonder handleiding

In mijn praktijk als relatiecoach zie ik dagelijks de schade die ontstaat als mensen proberen een samengesteld gezin te vormen zonder duidelijke afspraken en prioriteiten. Ja, je kunt absoluut van andermans kinderen houden. Je kunt zelfs ontzettend veel van een hond houden zonder hem zelf gebaard te hebben. Maar kinderen die je zelf niet hebt opgevoed in je huis halen, is niet te doen. In mijn situatie waarin ik na mijn huwelijk welliswaar mijn eigen huis had maar elk weekend hadden we een gezin waarin mijn kinderen zich aan bepaalde regels moesten houden, terwijl zijn kind alles mocht. Dat werkt niet. Je moet op één lijn zitten over opvoeding, anders is het een ramp die op je wacht. Zeker als er beide ouders kinderen uit een andere realtie hebben. Ook voor kinderen is het onbegrijpelijk dat zij wél netjes moeten eten, mee moeten helpen opruimen, in hun eigen stoel zitten, zich gedragen in een restaurant, vragen voordat ze iets pakken en een ander kind, in hetzelfde gezin gaat bij het minste of geringste janken en de 'ik mis mama' joker spelen.

Ongewenste gast in je eigen huis

Tel daar nog manipulerende, gefrustreerde exen bij op die via het kind hun onverwerkte onvreden en verdriet over het stuk lopen van de relatie jouw huiskamer in teleporteren en je voelt je een ongewenste gast in je bloed eigen huis. 

Conclusie: zet jezelf op nummer één

Laat niemand je wijsmaken dat jij niet op de eerste plaats hoort te staan in een relatie. Jij verdient een partner die echt voor jou kiest, die bereid is te investeren in jou en in jullie relatie. Natuurlijk, co-ouderschap is belangrijk, maar de emotionele band met een ex moet echt klaar zijn als hij serieus is over een toekomst met jou. Dus, als je merkt dat je partner zijn kinderen of zijn ex altijd boven jou stelt, vraag jezelf dan af of dit is wat je wilt. Jij verdient een partner die bereid is om zijn leven met jou op te bouwen en die je laat voelen dat je belangrijk bent. Sta voor jezelf, wees niet de zondebok voor zijn keuzes, en laat je niet wegzetten als een bijzaak. Jij verdient beter!

Wil je hierover praten of meer weten? Neem gerust contact met me op.

Met liefde en wijsheid, 

Annemarie